Als iemand mij vraagt wat mijn favoriete boek is, zeg ik ongetwijfeld “Het wordt spectaculair. Beloofd.” van Zita Theunynck. Alhoewel boeken lezen niet mijn favoriete bezigheid is, heeft dit boek me enorm betoverd. Ik heb het in één adem uitgelezen.
Het is een liefdesverhaal en toch ook weer niet. Het boek start met een stapel brieven. Je weet niet waar het verhaal naartoe wil. Leonard en Anna zijn de personages die helemaal niet op zoek zijn naar een geliefde. Ze ontmoeten elkaar toevallig in een supermarkt en ontdekken daarna dat ze samen in dezelfde les zitten. Leonard vraagt Anna om te daten. Anna ziet “daten” niet zitten maar gaat wel akkoord om gewoon telkens iets samen te drinken. Niets meer niets minder. Leonard schrijft na elke afspraak een brief maar verstuurt de brieven niet. Het worden er 23 in het totaal. Dat zijn de brieven die in het begin van het boek verschijnen. Bij de start heb je dat dus al gelezen. In de loop van het verhaal komen de brieven stukje voor stukje terug. Anna en Leonard leren elkaar steeds beter kennen en groeien naar elkaar toe. Een relatie ziet zij niet zitten door haar bindingsangst, een nasleep uit haar verleden. Ze heeft nooit echte liefde gekend. Niemand heeft haar ooit vriendelijke woorden toegesproken. Ze duwt zich steeds verder weg van Leonard en neemt het niet zo nauw met andere mannen. Op het einde krijg je wel een spectaculaire wending.
De onverwacht gelukzalige maar ook droevige momenten, het meegezogen worden in de gevoelens van de personages en de bewustwording dat het leven er is om te genieten, zijn de redenen waarom ik het een zeer goed boek vind. Een aanrader … beloofd.
Louise
Plaats een reactie
Nog geen reacties.
De laatste lezer zegt ... 
Plaats een reactie