Mijn favoriete boek: “The Maze Runner”

Mijn favoriete boek is The Maze Runner, een sciencefictionboek geschreven door Amerikaanse auteur James Dashner. The Maze Runner, ook labyrintrenner genoemd, vertelt het verhaal van Thomas. Thomas wordt eenmaal wakker in een roestige lift die op weg is naar een onbekende plaats. Deze plaat is genaamd The Glade, een groot grasplein omringd door vier gigantische muren.

Dit grasplein is bewoond door alleen maar jongens, die ondanks de rare omstandigheden al een hele samenleving (met verschillende taken en rollen) hebben bereikt. Hoe ze in deze situatie terechtgekomen zijn weet niemand. Het enige dat ze nog weten, is hun naam.

Later komt Thomas te weten dat achter de grote muren een immens groot labyrint ligt. Een van de rollen in The Glade is renner, die verkennen het labyrint en zoeken naar een mogelijke uitgang. Zal Thomas nu met de rest van de jongens een uitgang vinden of zullen ze voor altijd vastzitten tussen de vier muren?

Het boek is in 2009 uitgebracht en is later in 2014 verfilmd.

Het is zo lang mijn favoriete boek gebleven omdat het de perfecte balans vindt tussen drama, actie en avontuur, en dan met een volmaakt laagje mysterie.

Ronan

Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/De_labyrintrenner

De Nobelprijzen voor literatuur

Op 10 oktober om 13 uur zijn in Stockholm de winnaars bekendgemaakt voor de Nobelprijzen van literatuur.  Deze keer zijn het meteen al twee winnaars aangekondigd aangezien de Nobelprijs vorig jaar niet is uitgereikt na een schandaal rond seksueel misbruik werd bekendgemaakt. 

De winnaars van dit jaar zijn Peter Handke, een Oostenrijkse toneelschrijver en dichter en Olga Tokarczug, een Poolse schrijfster.

Peter Handke was de winnaar van dit jaar. Hij is een controversieel auteur: met titels als Publikumsbeschimpfung (een toneelstuk waar de acteurs het publiek bespotten) en ‘De angst van de doelman voor de strafschop’ (die nu al verfilmd is) wordt dat al snel duidelijk. 

“Handke krijgt de prijs voor zijn invloedrijke werk dat met taalkundige spitsvondigheid de periferie van de menselijke ervaring heeft verkend” was de motivatie van de Academie om hem de Nobelprijs te geven.

Olga Tokarczug  won de Nobelprijs van 2018 die niet was uitgereikt. Ze schrijft meestal over de geschiedenis van de Joden. Haar nieuwste werk “De Jacobsboeken” wordt als een meesterwerk beschouwd.

De Academie gaf haar de Nobelprijs met volgende reden: “voor haar verbeeldende vertelkunst en haar encyclopedische passie die het overschrijden van grenzen als een manier van leven beschrijft”. 

 

Ronan

Bron: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2019/10/10/nobelprijs-literatuur/

Mijn favoriete auteur: Stephen King

Stephen Edwin King is een Amerikaanse schrijver van onder meer horror- en thrillerverhalen. Hij is het meeste bekend voor zijn horrorverhalen. Hierbij horen een paar verhalen waar je vast al van gehoord hebt: verhalen als De Shining, IT, Carrie en nog vele andere. Hij wordt niet voor niets ‘The King of Horror’ genoemd!

Naast zijn horrorklassiekers heeft hij ook een paar meer literaire werken, onder andere Shawshank Redemption en The Green Mile. 

Stephen begon al van kinds af aan te schrijven en toen hij naar de universiteit van Maine ging had hij zijn eigen column in de schoolkrant.

Natuurlijk kunnen we niet over Steven King praten zonder het te hebben over de filmindustrie. Een heel groot deel van Kings boeken zijn of gaan in de toekomst verfilmd worden. Sommige van deze films zijn ontvangen met enorm positieve commentaar zoals  The Shawshank Redemption, die genomineerd is voor maar liefst zeven Academy Awards.

Waarom Stephen King mijn favoriete schrijver is en blijft, is heel simpel: de manier waarop de verhalen verteld worden in combinatie met de mix van thriller en horror maakt het voor mij helemaal af.

 

Ronan

Bronnen: https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Shawshank_Redemption#Prijzen_en_nominaties  https://nl.wikipedia.org/wiki/Stephen_King_(schrijver)

Het wordt spectaculair. Beloofd.

Als iemand mij vraagt wat mijn favoriete boek is, zeg ik ongetwijfeld “Het wordt spectaculair. Beloofd.” van Zita Theunynck. Alhoewel boeken lezen niet mijn favoriete bezigheid is, heeft dit boek me enorm betoverd. Ik heb het in één adem uitgelezen.

Het is een liefdesverhaal en toch ook weer niet. Het boek start met een stapel brieven. Je weet niet waar het verhaal naartoe wil. Leonard en Anna zijn de personages die helemaal niet op zoek zijn naar een geliefde. Ze ontmoeten elkaar toevallig in een supermarkt en ontdekken daarna dat ze samen in dezelfde les zitten. Leonard vraagt Anna om te daten. Anna ziet “daten” niet zitten maar gaat wel akkoord om gewoon telkens iets samen te drinken. Niets meer niets minder. Leonard schrijft na elke afspraak een brief maar verstuurt de brieven niet. Het worden er 23 in het totaal. Dat zijn de brieven die in het begin van het boek verschijnen. Bij de start heb je dat dus al gelezen. In de loop van het verhaal komen de brieven stukje voor stukje terug. Anna en Leonard leren elkaar steeds beter kennen en groeien naar elkaar toe. Een relatie ziet zij niet zitten door haar bindingsangst, een nasleep uit haar verleden. Ze heeft nooit echte liefde gekend. Niemand heeft haar ooit vriendelijke woorden toegesproken. Ze duwt zich steeds verder weg van Leonard en neemt het niet zo nauw met andere mannen. Op het einde krijg je wel een spectaculaire wending.

 

De onverwacht gelukzalige maar ook droevige momenten, het meegezogen worden in de gevoelens van de personages en de bewustwording dat het leven er is om te genieten, zijn de redenen waarom ik het een zeer goed boek vind. Een aanrader … beloofd.

 

Louise